ANTINORI

ვილა ანტინორი, ანტინორის ოჯახის საფირმო ღვინო, პირველად 1928 წელს დაამზადა მარკიზ ნიკოლო ანტინორიმ, პიერო ანტინორის მამამ; განსაკუთრებული ღვინო, რომელიც, როგორც არცერთი სხვა, საუკეთესოდ წარმოადგენს ოჯახის ისტორიას, იდენტობასა და მარადიულობას. "ვილა ანტინორი არის სისხლით ტოსკანური წითელი […], რომლის ყურძენი იზრდება, მწიფდება და იკრიფება ჩვენი ტოსკანური მამულებიდან, რის შემდეგაც ექვემდებარება ფერმენტირებასა და დაძველებას ანტინორის ოჯახის მამულებში". პიერო ანტინორი.

სეკუნდინა არის ბარბარესკოსა და ნებიოლოს ყურძნის ყველა ზონის ერთ-ერთი უძველესი რეგიონი, რომელიც მდებარეობს ქალაქის ძირში, პატარა ველში მდინარე ტანაროდან პაჟეს ამფითეატრამდე. ქვერეგიონი, რომელიც უკვე აღიარებულია ასეთად ლორენცო ფანტინის მიერ (1879), სეკონდინა, ასევე, რენატო რატიმ აღნიშნა ბარბარესკოს რუკაზე, რომელიც 1984 წელს გამოქვეყნდა. ამ ტერიტორიას ქმნის თიხნარიანი ნიადაგი და ამფითეატრი, რომელიც ვენახს იცავს. იდეალურია ბარბარესკოს წარმოებისთვის. პრუნოტოს სეკონდინა წარმოადგენს ნებიოლოს ყურძნის ღრმა ინტერპრეტაციას, რომელიც ხასიათდება განსაკუთრებული ელეგანტურობით და გამოირჩევა მის სტრუქტურაში მრგვალი და ხავერდოვანი ტანინებით.

ტინიანელო პირველი სანჯიოვეზე იყო, რომელიც ბარიკებში დააძველეს - პირველი თანამედროვე წითელი ღვინო, არატრადიციულ ჯიშებთან (კონკრეტულად კაბერნესთან) შერეული და, ასევე, ერთ-ერთი პირველი წითელი ღვინო კიანტი კლასიკოს რეგიონში, სადაც თეთრ ყურძენს არ იყენებდნენ. ტინიანელო საკვანძო მოვლენას წარმოადგენს. მზადდება სანჯიოვეზეს, კაბერნე სოვიონიონისა და კაბერნე ფრანკისგან.

Vignaferrovia იწარმოება მხოლოდ საუკეთესო მოსავლისგან, რომელსაც იღებენ 4 ჰექტრის (10 აკრის) ფართობის პატარა ნაკვეთზე, მე-19 საუკუნის რკინიგზის სადგურის მიმდებარედ გაშენებული ვენახიდან. ნიადაგი, ძირითადად, წარმოდგენილია კირქვიანი თიხით, პატარა ზომის ქვების ხშირი ჩანართებით. ღვინო ელეგანტური და მიმზიდველია, ხასიათდება მკვრივი ტანინიანი სტრუქტურით, რომელსაც კარგად ავსებს გამომაცოცხლებელი ძალა და სიტკბო. Vignaferrovia-ს პირველი მოსავალი, რომლისგანაც ღვინო დაამზადეს, 2004 წელს იქნა აღებული. ღვინო არ დაუწურავთ 2005, 2008 და 2011 წლებში.

კაბერნე სოვინიონის, მერლოს, კაბერნე ფრანკის და, ზოგჯერ, მცირე რაოდენობით პეტი ვერდოს ნაზავი, რომელიც საუკეთესოდ წარმოაჩენს ბოლჰერის ტერუარის კომპლექსურობასა და ელეგანტურობას. ეს ღვინო იწარმოება 1990 წლიდან იმ ალუვიურ ნიადაგებზე მდებარე ვენახებში მოკრეფილი ყურძნისგან, რომელთა შემადგენლობა მერყეობს თიხნარ-ქვიშნარიდან თიხნარამდე კლდოვანი დეპოზიტებით, რომლებიც ცნობილია, როგორც "Scheletro".

ვილა ანტინორი, ანტინორის ოჯახის საფირმო ღვინო, პირველად 1928 წელს დაამზადა მარკიზ ნიკოლო ანტინორიმ, პიერო ანტინორის მამამ; განსაკუთრებული ღვინო, რომელიც, როგორც არცერთი სხვა, საუკეთესოდ წარმოადგენს ოჯახის ისტორიას, იდენტობასა და მარადიულობას. "ვილა ანტინორი არის სისხლით ტოსკანური წითელი […], რომლის ყურძენი იზრდება, მწიფდება და იკრიფება ჩვენი ტოსკანური მამულებიდან, რის შემდეგაც ექვემდებარება ფერმენტირებასა და დაძველებას ანტინორის ოჯახის მამულებში". პიერო ანტინორი.